Przejdź do głównej treści

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

dr Dobrosława Horzela

Absolwentka historii sztuki (2000, Uniwersytet Jagielloński), uzyskała stopień doktorski na podstawie rozprawy: Późnogotycka rzeźba drewniana w Małopolsce ok. 1440–1477 (2011, Wydział Historyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego). W roku 2000 stażystka w Städelsches Kunstinstitut und Städtische Galerie we Frankfurcie nad Menem; w latach 2002–2009 redaktor w Międzynarodowym Instytucie Badań nad Sztuką IRSA; do 2018 r. adiunkt w Instytucie Historii Sztuki i Kultury Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, w latach 2016-2018  pełniła funkcję wicedyrektora ds. studenckich. Od 2014 r adiunkt w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie kieruje projektem badawczym „Korpus witraży średniowiecznych w Polsce", finansowanym ze środków Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki.

Członkini Corpus Vitrearum International i Stowarzyszenia Historyków Sztuki, stypendystka DAAD, Fundacji Lanckorońskich oraz Samuel H. Kress Conference Travel Grant. Uhonorowana nagrodą Uniwersytetu Jagiellońskiego z Funduszu Stypendialnego im. Stanisława Estreichera (2000) i trzykrotnie nagrodami w konkursie Stowarzyszenia Historyków Sztuki im. ks. prof. Szczęsnego Dettloffa (2005, 2011, 2018).

Wyniki badań nad malarstwem witrażowym prezentowała na licznych konferencjach krajowych i międzynarodowych, m.in. na kongresach Corpus Vitrearum International w Jorku (2014) i w Antwerpii (2018), na konferencji The Art of Ornament. Meanings, Archetypes, Forms w Calouste Gulbenkian Foundation w Lizbonie (2017), 6th HAGIOTHECA Conference w Rzymie (2017), L'architettura medievale: il Trecento. Modelli, tecniche, materiali w Turynie (2019), 26th Annual International Scientific Symposium zorganizowanym przez International Research Center for Late Antiquity and Middle Ages, University of Zagreb w Poreču (2019), i innych.

Jest współautorką pierwszego polskiego tomu międzynarodowej serii Corpus Vitrearum Medii Aevi (Corpus Vitrearum Medii Aevi, Polen, I,1). W 2020 r. w Muzeum Narodowym w Krakowie zorganizowała wystawę „Cud światła. Średniowieczne witraże w Polsce”, popularyzującą wyniki studiów nad malarstwem witrażowym.

Wybrane publikacje dotyczące badań nad witrażami:

Książki:

  • Dobrosława Horzela, Cud światła. Średniowieczne witraże w Polsce, noty katalogowe: Edyta Bernady i in., kat. wyst. Muzeum Narodowego w Krakowie, Kraków 2020.
  •  Lech Kalinowski, Helena Małkiewiczówna, Dobrosława Horzela, Die mittelalterlichen Glasmalereien in der Stadtpfarrkirche Mariä Himmelfahrt in Krakau, mit einer kunstgeschichtlichen Einleitung von Marek Walczak, Kraków 2018 (= Corpus Vitrearum Medii Aevi, Polen, I,1).

Artykuły i rozdziały w monografiach:

  • Dobrosława Horzela, Witraże w kościele Bożego Ciała na Kazimierzu - fundacja jagiellońska?, „Biuletyn Historii Sztuki”, 81, 2019, nr 1, s. 29-62.
  • Dobrosława Horzela, Made of gold, made of glass : remarks on the migration of ornamental forms between stained glass and goldsmiths’ art in the Late Middle Ages, “Revista de História da Arte”, 2018 vol. 8: “The art of ornament : senses, archetypes, shapes and functions”, s. 108-119.
  • Buchinger Günther, Horzela Dobrosława, Die Glasmalereiausstattung der Filialkirche St. Lorenzen ob Katsch in der Steiermark : zur Herkunft und Geschichte von 15 mittelalterlichen Glasgemälden in Krakau, Breslau und Glasgow, „Österreichische Zeitschrift für Kunst und Denkmalpflege“, 72, 2018, nr 1/2, s. 193-211.
  • Dobrosława Horzela, Opus punctile and Stained Glass around 1400, „Umění” 62, 2017, nr 3, s. 226–243.
  • Dobrosława Horzela, Voluntary Poverty and the Relation of Potential Text and Image in the Stained-Glass Cycle of St Alexis in Königsberg in der Neumark (present-day Chojna, Western Pomerania), „Artibus et Historiae” 75 (XXXVIII), 2017, s. 33–49.
  • Dobrosława Horzela, Z badań nad zaginionymi witrażami kościoła Mariackiego w Chojnie: idea dobro-wolnego ubóstwa w cyklu św. Aleksego, w: Imagines pictae. Studia nad gotyckim malarstwem w Polsce, red. Wojciech Walanus, Marek Walczak, Kraków 2016, s. 265–276.